

ایمنی سالمندان در برج های مسکونی، تنها یک وظیفه فنی نیست؛ بلکه مسئولیتی انسانی، اجتماعی و مدیریتی است که نیازمند نگاه چند بعدی است. به عنوان یکی از آسیب پذیرترین گروه های ساکن در برج ها با چالش هایی مثل محدودیت حرکتی، کاهش بینایی، ضعف شنوایی و نیاز به واکنش سریع در شرایط اضطراری مواجه اند. این یعنی کوچک ترین سهل انگاری در طراحی، تجهیزات یا مدیریت می تواند پیامد های جبران ناپذیری داشته باشد.
مدیر ساختمان در این میان، نقشی فراتر از یک هماهنگ کننده دارد؛ او باید به تسهیل گر ایمنی، آموزش دهنده ساکنین، ناظر بر خدمات و حتی مشاور خانواده عمل کند. از نصب تجهیزات ساده ای مثل دستگیره و نور اضطراری گرفته تا استفاده از فناوری های هوشمند و اپلیکیشن های هشدار، همه و همه باید در یک برنامه منسجم و هدفمند گنجانده شوند. همچنین نباید نقش آموزی و فرهنگ سازی غافل شد. ساکنین جوان تر باید بدانند چگونه در مواقع نیاز به سالمندان کمک کنند و پرسنل خدماتی باید برخورد حرفه ای با شرایط خاص آموزش ببینند. حتی طراحی محیطی، رنگ بندی فضاها، آرام سازی صوتی می تواند در کاهش اضطراب و افزایش حس امنیت سالمندان موثر باشد. درنهایت ایمنی در برج ها، شاخصی از بلوغ مدیریت ساختمان است؛ جایی که تکنولوژی، طراحی، آموزش و انسایت در کنار هم قرار می گیرند تا محیطی امن، محترمانه و شایسته برای سالم ترین سال های زندگی فراهم شود.